ಒಮ್ಮೆ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ರಾಮು ಎಂಬ ಯುವಕ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ಸುಂದರ ಮುಖ, ಸದಾ ಹಸನ್ಮುಖ, ಸೌಮ್ಯ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದ ಎಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪಾತ್ರನಾಗಿದ್ದನು. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಧಾರ್ಮಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ಒಂದು ದಿನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಸಂತರ ಆಗಮನವಾಯಿತು. ಅವರ ಜ್ಞಾನ, ತಪಸ್ಸು, ದಿವ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸು ಸೂಸುತ್ತಿತ್ತು. ರಾಮು ಕೂಡ ಸಂತರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಅವರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದನು.
ಸಂತರು ರಾಮುವಿನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಓದಿದಂತೆ, "ರಾಮಾ, ನೀನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ನೋಡಲು ಎಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದೀಯೋ, ಒಳಗಿನಿಂದ ಅಷ್ಟೇ ಕೊಳಕಾಗಿದ್ದೀಯ" ಎಂದರು. ರಾಮುಗೆ ಆಘಾತವಾಯಿತು. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಕೊಳಕಾಗಿದೆಯೆ? ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?
ಸಂತರು ಮುಂದುವರೆದರು, "ನೀನು ಹೊರಗೆ ಸದಾ ಸ್ಮೈಲ್ ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ ಹೌದು, ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಅಸೂಯೆ, ದ್ವೇಷ, ಕೋಪಗಳು ಕುಳಿತಿವೆ. ನೀನು ಯಾರನ್ನಾದರೂ ನೋಡಿದಾಗ ಅವರ ಸಾಧನೆ, ಸೌಂದರ್ಯ, ಸಂಪತ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡುತ್ತೀಯ, ಅವರ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ ನೀನು ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಯೋಚಿಸುತ್ತೀಯ. ನಿನ್ನ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡಿ ಅಹಂಕಾರ ಪಡುತ್ತೀಯ, ನಿನ್ನ ದುರ್ಬಲತೆಗಳನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತೀಯ."
ರಾಮುವಿಗೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ವಿಷಯ ಸತ್ಯವೆನಿಸಿತು. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಕೊಳಕಾಗಿದ್ದೆ ನಿಜ. ಅವನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ಪ್ರತಿದಿನ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು, ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದನು, ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.
ಕ್ರಮೇಣ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಶುದ್ಧವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅವನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಬದಲಾಯಿತು. ಯಾರನ್ನೂ ಅಸೂಯೆಪಡುವುದಿಲ್ಲ, ದ್ವೇಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ನೋಡುವಂತಾಯಿತು. ತನ್ನ ದುರ್ಬಲತೆಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅವುಗಳನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.
ಒಂದು ದಿನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟಾಯಿತು. ಹಳ್ಳಿಯ ಬಾವಿ ಒಣಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಆತಂಕಕ್ಕೀಡಾದರು. ರಾಮು ಮುಂದೆ ಬಂದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಮುಂದಾದನು. ಅವನ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಒಗ್ಗೂಡಿ ಹೊಸ ಬಾವಿ ಕೊರೆಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು.
ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಹೊಸ ಬಾವಿಯನ್ನು ಕೊರೆದರು. ಹಳ್ಳಿ ಮತ್ತೆ ನೀರಿನ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ರಾಮುವನ್ನು ಹೊಗಳಿದರು, ಅವನ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸಿದರು.
ಆದರೆ ರಾಮುವಿಗೆ ಅಹಂಕಾರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ತನ್ನ ಸಾಧನೆಗಿಂತಲೂ ಎಲ್ಲರ ಸಹಕಾರವನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದನು.
ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ರಾಮು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾದನು. ಅವನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ, ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸಿತು.
ಮನದೊಳಗಿನ ಕೊಳಕನ್ನು ತೊಳೆದು, ಶುದ್ಧ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಬದುಕುವುದೇ ನಿಜವಾದ ಸಾಧನೆ.